YAPAY ZEKA DOĞDU, İMAJİNASYON ÖLDÜ MÜ?

İmgeleme Yetisi ve Sanatsal Algının Çöküşü

İnsan zihni boşlukları doldurur.

İnsan, bir fotoğrafa baktığında onu yalnızca görmez; duyusal, duygusal ve bilişsel geçmişiyle birlikte yorumlar. Bu yorumlama süreci sırasında eksik olanları tamamlar, sessizliğe ses katar, hareketsizliğe hareket. Bu süreç imgesel tasavvur (imaginative reconstruction) olarak adlandırılabilir. Bu, kişiye özgüdür; bir başkasının zihninde canlananla örtüşmez.

Yapay zeka bu boşlukları dolduruyor mu, yoksa ele mi geçiriyor?

Yapay zekâ, örneğin bir portreyi canlandırdığında (örneğin göz kırpması, gülümsemesi vs.), izleyiciye o sahnenin “olabilecek en gerçek” versiyonunu sunmuş olur. Bu durumda artık izleyici kendi zihninde bir kurgu yapma ihtiyacı hissetmez çünkü ihtiyaç duyduğu tamamlanmışlık sunulmuştur.

Bu bağlamda:

Yapay zeka ürünü animasyonlu görseller, izleyicinin kendi zihnindeki yaratıcı süreci bastırabilir; çünkü artık zihinsel boşlukları kendimiz değil, teknoloji dolduruyor. Bu, bir bakıma imgeleme yetisinin törpülenmesi anlamına gelebilir.